Лук. 9:56 Сын Человеческий пришел не губить души человеческие, а спасать.
Всегда помните, что Христос пришел не для того, чтобы уничтожить человека. Когда мы поверили Христу, мы приняли спасение, нам был дан новый дух – Святой дух. Мы учимся этой новой природе, поэтому стараемся не подпускать к себе мирские духи, чтобы они не прилипли к нам. Господь сказал: «Следуйте за Мной, Я научу вас ловить людей для Меня, то есть спасать их, делать их Моими». Мы следуем за Ним, куда бы Он ни шел. Мы умираем каждый день и воскресаем, нам нужно умереть, чтобы воскреснуть. Умереть, значит больше не думать о себе. Мы больше не защищаем свои права, мы умираем для Адама, чтобы жить для Христа. Нам нужно принимать Божью безусловную любовь – любовь, которая превосходит понимание, чтобы мы могли нести искупление людям, своими устами, своим отношением. Господь излил эту любовь в наши сердца (Рим. 5:5), чтобы и мы, как Христос, понимали, что мы не для того, чтобы губить, а чтобы любить.
Ученики были рядом с Иисусом три года, но и к ним прилипали мирские духи: дух сравнения (и они думали, кто из них больше?). За то, что их не приняли в самарийском селении, они хотели призвать огонь с неба и погубить людей в селении (Лук. 9:54). Так было с ними, так может происходить и с нами. Не осуждайте себя, смотрите на Христа и крепко прилепитесь к благодати, крепко держитесь того, чему вас научили. Благодать – благосклонность Божья, это то, что мне дается, я не заслужил это, я ничего не сделал для этого, я просто принимаю ее. Когда я принимаю, тогда Бог может работать во мне.
Читая о жизни Иисуса Христа, мы ни разу не видим, чтобы у Него был дух осуждения, обвинения или критики. Он хотел, чтобы люди достигли благодати, чтобы в них возникла способность, и они могли здраво следовать за Ним, не падали. Но Он не пришел, чтобы погубить и тех, кто падает. Он пришел, чтобы спасти всех: и тех, кто падает, и тех, кто не падает. Господь пришел, чтобы простить, и чтобы мы прощали. Любовь покрывает множество грехов. Господь дает нам все обеспечение. Он дал нам Святого духа, чтобы наполнял нас, говорил с нами и всегда был рядом. Если в нас есть этот дух, мы знаем, как любить, как прощать. Не смотрите на то, какие люди, смотрите на то, каков Христос. Это меняет ситуацию, и мы еще больше влюбляемся в Него. Когда мы приняли Его, мы приняли Его природу, а Его природа не губит, не унижает, не сравнивает. Мы Его; Он пришел, чтобы искупить, чтобы назидать, и мы хотим быть, как Он.
вторник, августа 30, 2011
понедельник, августа 29, 2011
Слово Пастора - 28 августа, 2011 - утро
Еф. 3:14 Для сего преклоняю колени мои пред Отцем Господа нашего Иисуса Христа, от Которого именуется всякое отечество на небесах и на земле, да даст вам, по богатству славы Своей, крепко утвердиться Духом Его во внутреннем человеке, верою вселиться Христу в сердца ваши, чтобы вы, укорененные и утвержденные в любви, могли постигнуть со всеми святыми, что широта и долгота, и глубина и высота, и уразуметь превосходящую разумение любовь Христову, дабы вам исполниться всею полнотою Божиею. А Тому, Кто действующею в нас силою может сделать несравненно больше всего, чего мы просим, или о чем помышляем, Тому слава в Церкви во Христе Иисусе во все роды, от века до века. Аминь.
1 Кор. 1:30 От Него и вы во Христе Иисусе, Который сделался для нас премудростью от Бога, праведностью и освящением и искуплением,
Мф. 4:19 и говорит им: идите за Мною, и Я сделаю вас ловцами человеков.
Ис. 42:3 трости надломленной не переломит, и льна курящегося не угасит; будет производить суд по истине...
Господь – наша праведность, наша премудрость, наше искупление. Хорошо нам жить в этом искуплении. Христос приглашает нас следовать за Ним постоянно. Иисус Христос пришел, чтобы мы были искуплены, искуплены от печали, от давления. Он дал нам вечную жизнь, надежду, радость, научил нас, как любить. Когда мы принимаем то, что сделало искупление, мы знаем, что спасены. Хорошо, если мы живем в этом искуплении день за днем. Мы следуем за Христом туда, куда Он идет: Он идет посетить кого-то, и мы с Ним. Исцелить или утешить, и мы с Ним. В Гефсиманский сад, и мы с Ним. Мне нужен Христос, я должен жить во Христе. Христос – мое искупление каждый день. Если вы поймете это, вы не потеряете своей радости, не падете духом. А после Гефсимании – крест. Иисус говорит: «Следуй за Мной. Если не пойдешь на крест, ты не сможешь жить жизнью воскресения. Следуй за Мной, чтобы воскреснуть, чтобы вознестись и воссесть на небесах».
Если я не следую за Христом в Гефсиманию, не иду за Ним на крест, это значит, что я не живу в Его искуплении, в Нем самом, потому что Он и есть искупление. Тогда я буду жалеть себя и жить в своих слабостях, буду думать только о себе: что поесть, что со мной будет. Святой дух готов послужить, а если я пребываю в своей слабости, тогда я ищу знаний, как покрыть эти слабости, как сделать так, чтобы их не видели. Иисус говорит: «Тебе не нужно искать знаний, Я – твое искупление. Вместо знаний Я дам тебе мудрость». Пойти на крест – это значит расти. Пойти на крест, это значит, что я готов отдать свою жизнь.
Когда мы следуем за Христом, Он дает нам способность. Если мы не умрем, мы не сможем пережить Божью полноту. Нам нужно наполниться полнотой Божьей, чтобы была сила и была кротость. «Следуй за Мной, чтобы иметь силу. Следуй за Мной, чтобы ты мог любить, чтобы у тебя был характер, чтобы у тебя была свобода.» Каждый день у нас есть два пути: остановиться, и в таком случае мы отодвигаемся назад, или продолжать следовать за Христом. Не останавливайтесь, идите за Ним, живите в завершенной работе.
1 Кор. 1:30 От Него и вы во Христе Иисусе, Который сделался для нас премудростью от Бога, праведностью и освящением и искуплением,
Мф. 4:19 и говорит им: идите за Мною, и Я сделаю вас ловцами человеков.
Ис. 42:3 трости надломленной не переломит, и льна курящегося не угасит; будет производить суд по истине...
Господь – наша праведность, наша премудрость, наше искупление. Хорошо нам жить в этом искуплении. Христос приглашает нас следовать за Ним постоянно. Иисус Христос пришел, чтобы мы были искуплены, искуплены от печали, от давления. Он дал нам вечную жизнь, надежду, радость, научил нас, как любить. Когда мы принимаем то, что сделало искупление, мы знаем, что спасены. Хорошо, если мы живем в этом искуплении день за днем. Мы следуем за Христом туда, куда Он идет: Он идет посетить кого-то, и мы с Ним. Исцелить или утешить, и мы с Ним. В Гефсиманский сад, и мы с Ним. Мне нужен Христос, я должен жить во Христе. Христос – мое искупление каждый день. Если вы поймете это, вы не потеряете своей радости, не падете духом. А после Гефсимании – крест. Иисус говорит: «Следуй за Мной. Если не пойдешь на крест, ты не сможешь жить жизнью воскресения. Следуй за Мной, чтобы воскреснуть, чтобы вознестись и воссесть на небесах».
Если я не следую за Христом в Гефсиманию, не иду за Ним на крест, это значит, что я не живу в Его искуплении, в Нем самом, потому что Он и есть искупление. Тогда я буду жалеть себя и жить в своих слабостях, буду думать только о себе: что поесть, что со мной будет. Святой дух готов послужить, а если я пребываю в своей слабости, тогда я ищу знаний, как покрыть эти слабости, как сделать так, чтобы их не видели. Иисус говорит: «Тебе не нужно искать знаний, Я – твое искупление. Вместо знаний Я дам тебе мудрость». Пойти на крест – это значит расти. Пойти на крест, это значит, что я готов отдать свою жизнь.
Когда мы следуем за Христом, Он дает нам способность. Если мы не умрем, мы не сможем пережить Божью полноту. Нам нужно наполниться полнотой Божьей, чтобы была сила и была кротость. «Следуй за Мной, чтобы иметь силу. Следуй за Мной, чтобы ты мог любить, чтобы у тебя был характер, чтобы у тебя была свобода.» Каждый день у нас есть два пути: остановиться, и в таком случае мы отодвигаемся назад, или продолжать следовать за Христом. Не останавливайтесь, идите за Ним, живите в завершенной работе.
Слово Пастора - 24 августа, 2011
1 Пет. 5:5-7 Также и младшие, повинуйтесь пастырям; все же, подчиняясь друг другу, облекитесь смиренномудрием, потому что Бог гордым противится, а смиренным дает благодать. Итак смиритесь под крепкую руку Божию, да вознесет вас в свое время. Все заботы ваши возложите на Него, ибо Он печется о вас.
Мы подчиняемся друг другу, это значит, что мы готовы служить друг другу, уступать друг другу. Это смиренномудрие. Смирение означает, что я послушен и подчиняюсь. Я смирен из-за мудрости, и я мудр из-за смирения. Когда я смирен, Бог делает меня мудрым. Он дает нам благодать, и благодать делает нас мудрыми, она дает нам терпение, помогает нам не спешить, помогает отдыхать, она принимает нас. Облекаясь в смиренномудрие, я отдаю Ему свои заботы. Петр говорит: «Облекитесь в смиренномудрие», чтобы не было упрямства. Упрямство противится Богу, а смирение приносит честь.
Пр. 29:23 Гордость человека унижает его, а смиренный духом приобретает честь.
Смиренномудрие означает согласие с Богом. Оно приходит, когда я смешиваю веру со Словом. Мы слушаем Слово, верим Ему, доверяем Его характеру, и мы более не самосознательны, а Богосознательны. Тогда приходит крест, крест забирает контроль из наших рук. Бог хочет, чтобы мы шли вперед с усердием и смирением. Многие христиане идут вперед только с усердием, и разрушают других. Если не будет смирения, я не смогу различить голос Бога. Если есть усердие, чтобы служить Богу, но нет смирения, чтобы услышать Его тихий голос, тогда я вроде служу, но при этом разрушаю людей Божьих, гоню их, убиваю, как Савл. Господь говорит: «Ты будешь следовать за Мной с усердием и смирением». Господь хочет, чтобы мы были духовными, а чтобы быть духовными, нужно облечься в это.
Духовность начинается с того, что мы принимаем Божью любовь вместе с игом Иисуса Христа, потому что оно легко, и оно благо. И в этом мы находим покой, и у нас появляется смирение. Смирение – дух принятия, это дух, который можно научить, дух, с которым можно говорить, он принимает. Смирение – отдых в Иисусе Христе. Если есть смирение, в нас царит мир, потому что все наши заботы мы возлагаем на Него. Смирение помогает нам приближаться. Когда мы приближаемся, и Бог приближается к нам (Иак. 3:8). Смирение продвигает нас вперед. Не наши знания, не наш опыт продвигает нас, нас продвигает Господь.
Пр. 15:33 славе предшествует смирение...
Мы очень важны для Бога, и Он вознесет нас в Свое время, наши слезы не забыты Им. Господь знает все трудности, через которые мы проходим. Смиритесь в своей ситуации, и смирение даст вам невероятную способность. Смирение дает нам способность, потому что оно освобождает нас, чтобы Бог действовал в нас. Тогда Бог может наполнить нас своей благодатью в этой же ситуации, наполнить нас жизнью, любовью. Сейчас Он может использовать нас, как Своего Сына, как Христа. Когда мы смиренны, тогда мы свободны. Тогда нам не приходят на ум слова и мысли осуждения. Когда есть смирение, в жизнь человека приходит удивительная тишина. Душа находится в поразительном покое, потому что ум его отдыхает в небесных вещах, думает о небесном и парит, как орел. Он забывает о себе, потому что сейчас через ситуации проходит Христос. Тогда Господь оживляет его дух. Бог никогда не думает о вас дурного, Он всегда хочет блага для вас. Он нас очень любит, Он готов поддержать, готов вести, дать милость, дать благодать, чтобы вознести.
Мы подчиняемся друг другу, это значит, что мы готовы служить друг другу, уступать друг другу. Это смиренномудрие. Смирение означает, что я послушен и подчиняюсь. Я смирен из-за мудрости, и я мудр из-за смирения. Когда я смирен, Бог делает меня мудрым. Он дает нам благодать, и благодать делает нас мудрыми, она дает нам терпение, помогает нам не спешить, помогает отдыхать, она принимает нас. Облекаясь в смиренномудрие, я отдаю Ему свои заботы. Петр говорит: «Облекитесь в смиренномудрие», чтобы не было упрямства. Упрямство противится Богу, а смирение приносит честь.
Пр. 29:23 Гордость человека унижает его, а смиренный духом приобретает честь.
Смиренномудрие означает согласие с Богом. Оно приходит, когда я смешиваю веру со Словом. Мы слушаем Слово, верим Ему, доверяем Его характеру, и мы более не самосознательны, а Богосознательны. Тогда приходит крест, крест забирает контроль из наших рук. Бог хочет, чтобы мы шли вперед с усердием и смирением. Многие христиане идут вперед только с усердием, и разрушают других. Если не будет смирения, я не смогу различить голос Бога. Если есть усердие, чтобы служить Богу, но нет смирения, чтобы услышать Его тихий голос, тогда я вроде служу, но при этом разрушаю людей Божьих, гоню их, убиваю, как Савл. Господь говорит: «Ты будешь следовать за Мной с усердием и смирением». Господь хочет, чтобы мы были духовными, а чтобы быть духовными, нужно облечься в это.
Духовность начинается с того, что мы принимаем Божью любовь вместе с игом Иисуса Христа, потому что оно легко, и оно благо. И в этом мы находим покой, и у нас появляется смирение. Смирение – дух принятия, это дух, который можно научить, дух, с которым можно говорить, он принимает. Смирение – отдых в Иисусе Христе. Если есть смирение, в нас царит мир, потому что все наши заботы мы возлагаем на Него. Смирение помогает нам приближаться. Когда мы приближаемся, и Бог приближается к нам (Иак. 3:8). Смирение продвигает нас вперед. Не наши знания, не наш опыт продвигает нас, нас продвигает Господь.
Пр. 15:33 славе предшествует смирение...
Мы очень важны для Бога, и Он вознесет нас в Свое время, наши слезы не забыты Им. Господь знает все трудности, через которые мы проходим. Смиритесь в своей ситуации, и смирение даст вам невероятную способность. Смирение дает нам способность, потому что оно освобождает нас, чтобы Бог действовал в нас. Тогда Бог может наполнить нас своей благодатью в этой же ситуации, наполнить нас жизнью, любовью. Сейчас Он может использовать нас, как Своего Сына, как Христа. Когда мы смиренны, тогда мы свободны. Тогда нам не приходят на ум слова и мысли осуждения. Когда есть смирение, в жизнь человека приходит удивительная тишина. Душа находится в поразительном покое, потому что ум его отдыхает в небесных вещах, думает о небесном и парит, как орел. Он забывает о себе, потому что сейчас через ситуации проходит Христос. Тогда Господь оживляет его дух. Бог никогда не думает о вас дурного, Он всегда хочет блага для вас. Он нас очень любит, Он готов поддержать, готов вести, дать милость, дать благодать, чтобы вознести.
Слово Пастора - 21 августа, 2011 - вечер
Ин. 7:37-39 В последний же великий день праздника стоял Иисус и возгласил, говоря: кто жаждет, иди ко Мне и пей. Кто верует в Меня, у того, как сказано в Писании, из чрева потекут реки воды живой. Сие сказал Он о Духе, Которого имели принять верующие в Него: ибо еще не было на них Духа Святаго, потому что Иисус еще не был прославлен.
Бог всегда говорит: «Придите ко Мне». Придите, пейте, придите, поверьте. Воды этой реки живые. Иногда мы думаем, что Бог пришел, чтобы развить нас. Но Его цель не развить нас, а сделать нас такими, как Христос. В Его цели все содействует нам на благо, поэтому не важно, что мы заслужим, что мы получим, важно, насколько эта река будет течь из нас. Естественный человек спрашивает: «Я пришел, что я получу за это?» Мы же думаем о том, что будет течь из нас. Жизнь, которая течет из нас, касается людей.
У Бога для нас одна цель – чтобы мы верили. Во что ты веришь, то и будет из тебя течь. «Кто поверит в Меня, из того потечет живая вода». Может быть, мы не знаем, насколько эффективен этот поток, но мы наслаждаемся тем, что он течет из нас. Не беспокойтесь об эффективности, просто позвольте ему течь.
Ин. 4:14 а кто будет пить воду, которую Я дам ему, тот не будет жаждать вовек; но вода, которую Я дам ему, сделается в нем источником воды, текущей в жизнь вечную.
Пейте из этого источника, и станьте Его источником. Не держите это в себе, вы приняли, и теперь все это должно течь. Единственная причина, почему мы на земле, в том, чтобы этот поток тек через нас.
Бог всегда говорит: «Придите ко Мне». Придите, пейте, придите, поверьте. Воды этой реки живые. Иногда мы думаем, что Бог пришел, чтобы развить нас. Но Его цель не развить нас, а сделать нас такими, как Христос. В Его цели все содействует нам на благо, поэтому не важно, что мы заслужим, что мы получим, важно, насколько эта река будет течь из нас. Естественный человек спрашивает: «Я пришел, что я получу за это?» Мы же думаем о том, что будет течь из нас. Жизнь, которая течет из нас, касается людей.
У Бога для нас одна цель – чтобы мы верили. Во что ты веришь, то и будет из тебя течь. «Кто поверит в Меня, из того потечет живая вода». Может быть, мы не знаем, насколько эффективен этот поток, но мы наслаждаемся тем, что он течет из нас. Не беспокойтесь об эффективности, просто позвольте ему течь.
Ин. 4:14 а кто будет пить воду, которую Я дам ему, тот не будет жаждать вовек; но вода, которую Я дам ему, сделается в нем источником воды, текущей в жизнь вечную.
Пейте из этого источника, и станьте Его источником. Не держите это в себе, вы приняли, и теперь все это должно течь. Единственная причина, почему мы на земле, в том, чтобы этот поток тек через нас.
понедельник, августа 22, 2011
Слово Пастора - 21 августа, 2011 - утро
Мф. 27:51 И вот, завеса в храме раздралась надвое, сверху донизу; и земля потряслась; и камни расселись;
Евр. 9:1-12, 6:17-20
Ин. 13:12-17 Когда же умыл им ноги и надел одежду Свою, то, возлегши опять, сказал им: знаете ли, что Я сделал вам? Вы называете Меня Учителем и Господом, и правильно говорите, ибо Я точно то. Итак, если Я, Господь и Учитель, умыл ноги вам, то и вы должны умывать ноги друг другу. Ибо Я дал вам пример, чтобы и вы делали то же, что Я сделал вам. Истинно, истинно говорю вам: раб не больше господина своего, и посланник не больше пославшего его. Если это знаете, блаженны вы, когда исполняете.
Господь разорвал для нас завесу, чтобы мы могли войти в Святую святых. Он показывает ученикам пример: «Я дал вам пример» (Ин.13:15). Нигде в другом месте Он не говорил этого: ни когда учил, ни когда посылал, чтобы они исцеляли и творили чудеса, только в этом отрывке. Этот отрывок имеет духовное применение. Его желание в том, чтобы ученики были духовными. Если мы будем духовными, тогда у нас будет плод и Отец наш будет прославлен.
Мы омываем ноги друг другу в духовном смысле. Людям в мире это кажется странным, потому что каждый человек занят собой. Мир хочет, чтобы мы были заняты собой, пересчитывали свои нужды. Но Господь говорит: «Мне нужно, чтобы вы отвели глаза от себя самих, чтобы вы омывали ноги друг другу». Мы можем омывать ноги другим только тогда, когда отдыхаем в Святой святых. Люди тогда не хотят омывать ноги другим, когда живут жизнью до завесы, где у них есть только религиозная жизнь. Но Бог хочет, чтобы мы были близки с Ним, чтобы у нас были личные взаимоотношения с Ним. Поэтому Он отдал Своего Сына, чтобы мы получили искупление и вошли в Святое святых. Господь поместил нас туда уже позиционно, но на практике нам нужно входить туда. Нужно оставить в стороне вину, сомнения, лень, подозрения, страх.
Бог дал нам Святое святых, Он хочет, чтобы мы были там, потому что Он там. Пройдите через завесу, не живите жизнью до завесы, потому что тогда действует плоть человека, тогда я в оковах системы Адама. Адам показывает нам, что мы не прошли через завесу, он показывает проблему, но не решает ее. Тогда как Иисус уже решил ее и пригласил нас отдыхать в этом, чтобы у нас была радость, чтобы мы могли жить по вере.
1 Пет. 1:23 – мы рождены от нетленного семени. Это семя готово сделать из нас служителей. Поэтому нам важно войти в Святую святых и позволить Богу быть Богом. Не знайте себя в Адаме, знайте себя во Христе. Не жалуйтесь и не жалейте себя. Он открыл для нас путь, войдите туда, будьте смелыми. «Если кто-то хочет идти за Мной, - это не требование, а приглашение – отвергнись себя, и возьми крест свой, и следуй за Мною». «И там, где Я, там и слуга Мой будет». Мы видим Его в Святой святых, его удивительную кротость, удивительную любовь.
Мф. 16:24 – «возьми крест свой». Взять крест – значит, что не думать о себе, а следовать за Ним. Главное в этой жизни не я, а Бог, меня мотивирует вечность. Тогда я не в оковах, тогда нетленное семя начинает действовать. Теперь во мне помещаются и другие люди, и я могу служить и омывать ноги другим, могу общаться с Божьей кротостью. Входите в Святую святых, не оставайтесь перед завесой.
Евр. 9:1-12, 6:17-20
Ин. 13:12-17 Когда же умыл им ноги и надел одежду Свою, то, возлегши опять, сказал им: знаете ли, что Я сделал вам? Вы называете Меня Учителем и Господом, и правильно говорите, ибо Я точно то. Итак, если Я, Господь и Учитель, умыл ноги вам, то и вы должны умывать ноги друг другу. Ибо Я дал вам пример, чтобы и вы делали то же, что Я сделал вам. Истинно, истинно говорю вам: раб не больше господина своего, и посланник не больше пославшего его. Если это знаете, блаженны вы, когда исполняете.
Господь разорвал для нас завесу, чтобы мы могли войти в Святую святых. Он показывает ученикам пример: «Я дал вам пример» (Ин.13:15). Нигде в другом месте Он не говорил этого: ни когда учил, ни когда посылал, чтобы они исцеляли и творили чудеса, только в этом отрывке. Этот отрывок имеет духовное применение. Его желание в том, чтобы ученики были духовными. Если мы будем духовными, тогда у нас будет плод и Отец наш будет прославлен.
Мы омываем ноги друг другу в духовном смысле. Людям в мире это кажется странным, потому что каждый человек занят собой. Мир хочет, чтобы мы были заняты собой, пересчитывали свои нужды. Но Господь говорит: «Мне нужно, чтобы вы отвели глаза от себя самих, чтобы вы омывали ноги друг другу». Мы можем омывать ноги другим только тогда, когда отдыхаем в Святой святых. Люди тогда не хотят омывать ноги другим, когда живут жизнью до завесы, где у них есть только религиозная жизнь. Но Бог хочет, чтобы мы были близки с Ним, чтобы у нас были личные взаимоотношения с Ним. Поэтому Он отдал Своего Сына, чтобы мы получили искупление и вошли в Святое святых. Господь поместил нас туда уже позиционно, но на практике нам нужно входить туда. Нужно оставить в стороне вину, сомнения, лень, подозрения, страх.
Бог дал нам Святое святых, Он хочет, чтобы мы были там, потому что Он там. Пройдите через завесу, не живите жизнью до завесы, потому что тогда действует плоть человека, тогда я в оковах системы Адама. Адам показывает нам, что мы не прошли через завесу, он показывает проблему, но не решает ее. Тогда как Иисус уже решил ее и пригласил нас отдыхать в этом, чтобы у нас была радость, чтобы мы могли жить по вере.
1 Пет. 1:23 – мы рождены от нетленного семени. Это семя готово сделать из нас служителей. Поэтому нам важно войти в Святую святых и позволить Богу быть Богом. Не знайте себя в Адаме, знайте себя во Христе. Не жалуйтесь и не жалейте себя. Он открыл для нас путь, войдите туда, будьте смелыми. «Если кто-то хочет идти за Мной, - это не требование, а приглашение – отвергнись себя, и возьми крест свой, и следуй за Мною». «И там, где Я, там и слуга Мой будет». Мы видим Его в Святой святых, его удивительную кротость, удивительную любовь.
Мф. 16:24 – «возьми крест свой». Взять крест – значит, что не думать о себе, а следовать за Ним. Главное в этой жизни не я, а Бог, меня мотивирует вечность. Тогда я не в оковах, тогда нетленное семя начинает действовать. Теперь во мне помещаются и другие люди, и я могу служить и омывать ноги другим, могу общаться с Божьей кротостью. Входите в Святую святых, не оставайтесь перед завесой.
воскресенье, августа 21, 2011
Слово Пастора - 14 августа, 2011 - утро
Век требований или благодарные люди
Зах. 4:6-7 Тогда отвечал он и сказал мне так: это слово Господа к Зоровавелю, выражающее: не воинством и не силою, но Духом Моим, говорит Господь Саваоф. Кто ты, великая гора, перед Зоровавелем? ты - равнина, и вынесет он краеугольный камень при шумных восклицаниях: "благодать, благодать на нем!"
Люди в мире живут требованиями, мир наполнен требованиями, это поток, который всех увлекает за собой. Мы же смотрим на Иисуса Христа, на Его жизнь и на Его откровение, и учимся не только Его примером, но и Его откровением. Он пришел не для того, чтобы выставить нам требования, а чтобы умереть за нас. Очень важно нам охранять себя от того, чтобы требовать для себя, нам важно жить для других и назидать людей. Мы благословенны, потому что мы спасены, и мы в Теле Христовом. Мы служим нашему народу, мы учим народ любить, и сами учимся любить его Божьей любовью. Люди страдают, потому что живут требованиями, им нужно посмотреть на Бога.
Господь пришел, чтобы открыть нам Божье обеспечение. Он пришел, чтобы быть для нас благословением. Его особая цель – отдать Свою жизнь за нас, позаботиться о наших грехах. Господь считал привилегией для Себя любить нас и отдать Свою жизнь за нас. Сейчас мы живем и учимся этому: учимся отдавать свою жизнь.
Куда бы Иисус ни шел, что бы Он ни делал, все было связано с благодатью. Очень важно и нам, куда бы мы ни шли, говорить: «Все это по благодати». Если не будет благодати, мы не сможем пройти этот путь. Если не будет благодати, мы не сможем дружить, не сможем любить. Если нет благодати, появляются требования. Иисус Христос служил благодатью. Через Него мы увидели эту благодать, приняли благодать на благодать (1 Ин.). Он никогда не ждал ничего взамен. Он был здесь, чтобы служить, утешать, смазывать раны.
Люди выставляют свои требования, не зная Божьего плана, не зная вечной цели. Господь же говорит: «Для Меня сладок смиренный дух, где есть благодарность за все, что есть в этой жизни». Наше сердце может быть или наполнено благодарностью (что бы ни было вокруг, мы исповедуем благодарность). Или же, переживая благословения, сердце может выставлять требования.
Мы хотим, чтобы наше сердце было добрым, любящим, мягким, кротким, потому что это приятно Богу. Поэтому, охраняйте свое сердце, продолжайте в кротком духе. Если жить, требуя, потеряется радость, покой, вечная цель, потому что тогда мы ходим по видению, а не по вере. Если человек исповедует свои нужды, тогда он видит только их и не видит благословений. Не забывайте, что Господь надо всем. Вся сила от Него, вся власть у Него. Пусть ваше сердце и мысли будут связаны с Божьим умом, чтобы ваши слова назидали, чтобы ваши эмоции были наполнены Божьей радостью. Если мы живем жизнью веры, мы откликаемся Господу и следуем за Христом. Если мы следуем за Христом, мы следуем за любовью, за покоем, за святостью (Евр. 12).
Зах. 4:6-7 Тогда отвечал он и сказал мне так: это слово Господа к Зоровавелю, выражающее: не воинством и не силою, но Духом Моим, говорит Господь Саваоф. Кто ты, великая гора, перед Зоровавелем? ты - равнина, и вынесет он краеугольный камень при шумных восклицаниях: "благодать, благодать на нем!"
Люди в мире живут требованиями, мир наполнен требованиями, это поток, который всех увлекает за собой. Мы же смотрим на Иисуса Христа, на Его жизнь и на Его откровение, и учимся не только Его примером, но и Его откровением. Он пришел не для того, чтобы выставить нам требования, а чтобы умереть за нас. Очень важно нам охранять себя от того, чтобы требовать для себя, нам важно жить для других и назидать людей. Мы благословенны, потому что мы спасены, и мы в Теле Христовом. Мы служим нашему народу, мы учим народ любить, и сами учимся любить его Божьей любовью. Люди страдают, потому что живут требованиями, им нужно посмотреть на Бога.
Господь пришел, чтобы открыть нам Божье обеспечение. Он пришел, чтобы быть для нас благословением. Его особая цель – отдать Свою жизнь за нас, позаботиться о наших грехах. Господь считал привилегией для Себя любить нас и отдать Свою жизнь за нас. Сейчас мы живем и учимся этому: учимся отдавать свою жизнь.
Куда бы Иисус ни шел, что бы Он ни делал, все было связано с благодатью. Очень важно и нам, куда бы мы ни шли, говорить: «Все это по благодати». Если не будет благодати, мы не сможем пройти этот путь. Если не будет благодати, мы не сможем дружить, не сможем любить. Если нет благодати, появляются требования. Иисус Христос служил благодатью. Через Него мы увидели эту благодать, приняли благодать на благодать (1 Ин.). Он никогда не ждал ничего взамен. Он был здесь, чтобы служить, утешать, смазывать раны.
Люди выставляют свои требования, не зная Божьего плана, не зная вечной цели. Господь же говорит: «Для Меня сладок смиренный дух, где есть благодарность за все, что есть в этой жизни». Наше сердце может быть или наполнено благодарностью (что бы ни было вокруг, мы исповедуем благодарность). Или же, переживая благословения, сердце может выставлять требования.
Мы хотим, чтобы наше сердце было добрым, любящим, мягким, кротким, потому что это приятно Богу. Поэтому, охраняйте свое сердце, продолжайте в кротком духе. Если жить, требуя, потеряется радость, покой, вечная цель, потому что тогда мы ходим по видению, а не по вере. Если человек исповедует свои нужды, тогда он видит только их и не видит благословений. Не забывайте, что Господь надо всем. Вся сила от Него, вся власть у Него. Пусть ваше сердце и мысли будут связаны с Божьим умом, чтобы ваши слова назидали, чтобы ваши эмоции были наполнены Божьей радостью. Если мы живем жизнью веры, мы откликаемся Господу и следуем за Христом. Если мы следуем за Христом, мы следуем за любовью, за покоем, за святостью (Евр. 12).
среда, августа 10, 2011
The Stranger on the Road to Emmaus - 028
1. Bədənin ölümü (insanın ruhu bədənindən ayrılır)
Fiziki ölümün nə olduğunu başa düşmək bizim üçün çətin deyil. Biz bununla yaxşı tanışıq. Lakin ölüm ilə əlaqədar olan Adəmlə Həvvanın məsələsində bizə daha bir şeyi anlamaq lazımdır.
Ağacın yarpaq dolu budağını kəsib atanda həmin budağın yarpaqları o saat solmur və cansız yarpaqlara oxşamır. Eyniyyən Adəmin məsələsində də belə idi. Adəmə “ağacının meyvəsindən yemə, ondan yeyən gün hökmən öləcəksən” sözlərini deyərkən Tanrı nəzərdə tutmurdu ki, Adəm meyvəni yeyən kimi o andaca yerə yıxılıb öləcək. Xeyr. Əslində, etdiyi seçim nəticəsində Adəm elə həmin o budaq kimi həyat mənbəyindən kəsiləcəkdi və onun bədəni tədricən gücdən düşüb öz fəaliyyətini dayandıracaqdı. Bu bədən…
…ölüb torpağa qarışacaq. Məzmur 104:29
Bədən ölsə də, Müqəddəs Kitab deyir ki, ruh ölmür – ruh sonsuzadək mövcudluğunu davam etdirir.
2. Qarşılıqlı münasibətlərin dağılması (ölümü) (insanın ruhu Allahdan ayrı düşür)
Adəmlə Həvvanın itaətsizliyi nəticəsində onların Rəbb ilə dostluğuna son qoyulduğunu biz artıq gördük. Ancaq nəticələr dostluğun sonu ilə bitmədi. İtaətsizliyin nəticəsi olaraq Adəm və Həvvanın uşaqları, uşaqlarının övladları - əslində elə bütün bəşəriyyət bu günə kimi - dünyaya doğularkən Allahdan ayrılıqda yer üzünə gəlib.
Tanrı ilə insan arasında qarşılıqlı münasibət tamamilə kəsilmişdi. Bu əlaqə o dərəcədə pozulmuşdur ki, fiziki həyatımız dünyada davam etsə də, Allah üçün bütün bəşəriyyət…
...təqsirləri və günahları üzündən ölü idi. Efeslilərə 2:1
Burada bir proses var və biz bunu nəzərdən qaçırmamalıyıq. Sizə bir əhvalat danışım ki, bunu yaxşı başa düşəsiniz.
Həyatımın sanballı hissəsini mən ya tropik ölkələrə səyahətdə ya da orada yaşamaqda keçirmişəm. Ailəmlə birgə müəyyən müddət ərzində alçaq sütunların üstündə inşa edilmiş bir evdə yaşadıq. Günləri biri, çox iri bir siçovul evimizin altındakı boşluğa girib öldü. Təəssüf ki, siçovul düz balaca yataq otağımızın altında keçinmişdi. Əvvəl, düşündük ki, çarəmiz yoxdur – qoy, leş elə orada çürüyüb getsin. İsti və rütubətli iqlim şəraitində çürüyən leş, yataq otağımızı adamı diksindirən dəhşətli üfunətlə doldurmuşdu. Siçovuldan elə iyrənc iy gəlirdi ki, artıq həmin otaqda yatmağımız mümkün olan şey deyildi. Arvadımla məcbur qalıb evin o biri hissəsinə keçdik və orada gecələmək istədik. Amma yaxınlığında üfunətli leşin qaldığını bilib yatmağa çalışmaq bizim üçün çox çətin gəlirdi. Həmin gecə oradan çıxıb getməli olduq.
Səhərisi gün, oğlum Endrü məsələni həll etmək üçün təşəbbüsü ələ aldı. Uzun çubuğu evin altındakı boşluğa salıb Endrü dərinə düşmüş leşi yavaş-yavaş çıxartmağa başladı. Ölmüş siçovul gözə görünməyə başlamışdı ki, birdən Endrü geriyə atılıb dedi: “Ata, leşi qurd basıb!” İşə bax da! Başına plastik torba salaraq Endrü əlini evin altındakı boşluğa uzatdı, iyrənc və qurd basmış siçovulunun quyruğundan yapışıb, onu boşluqdan çıxartdı. Siçovuldan qalan üfunətli kütləni özündən uzaq tuta-tuta Endrü çölə qaçdı. O, həyətimizə bitişik olan cəngəlliyə keçdi və əlindəkini var gücü ilə yelləyib özündən mümkün qədər uzağa tulladı.
Bu siçovul diri olub Endrünün nə hisslər keçirdiyini bilsəydi, onda başa düşəcəkdi ki, Endrü onun ucbatından çox dilxor olub hirslənir. Siçovul Endrünün fikirlərini oxuya bilsəydi, onda yəqin ki, meşənin dərinliyinə uça-uça o, Endrünün içində dediyi “Cəhənnəm ol buradan!” sözlərini eşidərdi. Üstəlik, siçovul adam dili ilə danışıb Endrüdan “Nə vaxta qədər?” soruşsa idi, oğlum ona cavabında deyərdi: “Həmişəlik!”
Ölmüş siçovulun nümunəsi ilə biz əslində Tanrının günaha olan münasibətini görə bilərik. Burada üç müxtəlif məqam var. Əvvəla, Tanrı günaha hirslənir. Bu qəzəb, kin və alçaqlıqdan irəli gəlmir. Xeyr, Allah özündən çıxan dəliqanlı deyil. Günaha olan qəzəbi Onun pak və kamil xarakterindən gəlir. Bunu daha yaxşı başa düşmək üçün saleh hiddət ifadəsindən istifadə edə bilərik. Murdar siçovul bizi vəlvələyə saldığı kimi Rəbb də günaha hirslənir. Günah Onu kədərləndirir. Allah dünyanı yaşamaq üçün məftunedici bir yer olaraq yaratdı. Lakin həyatımız günah ucbatından əziyyətlərlə doldu. Həyatda hər dəfə xoşagəlməz vəziyyətlərlə üzləşməyimizlə günah xilqətə qarşı dağıdıcı qüvvəyə malik olduğunu yadımıza salır. Ağrı və əzab, kədər və qəm-qüssə, rəzillik və üfunət, dava-şava və sərxoşluq, zəlzələlər və müharibələr – Tanrının başlanğıcda yaratdıqları ilə bunların heç bir əlaqəsi yox idi. Günah sanki ən ləziz yeməyə qatılmış bir damla öldürücü zəhər (sianid) idi. O zərrə qədər balaca olsa da hər şeyi viran edir. Günah insanın üzünü sancan arı neştəri kimidir – balaca bir şey olduğuna baxmayaraq bütün bədənə təsir göstərir. Günah yalnız qanunu pozmadı, o, eləcə də əzəmətli xarakterini təhqir etdi. Həmin səbəbdən də Müqəddəs Kitab deyir ki, ...
...Allahın qəzəbi itaətsiz adamların üzərinə gəlir. Efeslilərə 5:6
Adəmlə Həvva Rəbbin açıq-aydın təlimatına saymamazlıq göstərəndə Tanrıya qarşı itaətsizlik etdilər. Tanrıya qarşı itaətsizlik isə günahın qoyduğu bir damğadır. Bibliya deyir ki,...
...adamların hər cür allahsızlığı və haqsızlığı ucbatından Allahın qəzəbi göydən aşkar olur. Romalılara 1:18
Biz günahı əyləncəli və ya pis, zərərsiz və ya zorakı, böyük və ya kiçik bir şey kimi qələmə veririk. Bunun nəticələrinə baxanda Müqəddəs Kitab müəyyən fərqləri qeyd edir, Allaha gələndə isə hər bir günah Onun üçün üfunətli və iyrənc bir şeydir. Günah Allahın ziyafət süfrəsinə qatılmış zəhərdir.
İkincisi, siçovulun leşi arvadımla məni o biri otaqda gecələməyə məcbur etdiyi kimi, və Endrü iyrənc leşi özündən bacardığı qədər uzağa tulladığı kimi Tanrı da günahlı insanı Öz hüzurundan uzaqlaşdırdı. Müqəddəs Yazı deyir ki, ...
...şər əməlləriniz Allahınızla sizin aranızda ayrılıq saldı. Günahlarınıza görə Onun üzü sizdən döndü... Yeşaya 59:2
Hərdən bəzi insanlardan belə sözlər eşidirəm, onlar deyir: “Elə bil ki, Tanrı uzaqdadır, aramızda məsafə var”. Buna nə deyə bilərik? Bibliya özü deyir ki, insan öz Yaradanından uzaq düşüb.
... (siz) Allaha yad idiniz. Kolosselilərə 1:21
Müqəddəsliyin hüzurunda günah dayana bilməz. Günahlı insan Allahın işıq saçan parlaq hüzuruna daxil olsaydı bu onda həmin o çürüyən və üfunətli siçovul leşinin, özü də bir neçəsinin, dirilib qayınanamın qonaq otağına soxulmasına və onun elə yenicə təmizlədiyi büllur kimi (fil sümüyütək) ağ xəlçəsini batırdığına oxşayardı. Siçovul leşlərinin toxunduğu yerlər artıq təmiz sayılmayacaqdı. Bütün yer murdarlanacaqdı. Ona görə kamil Tanrı də Öz hüzuruna günahı buraxa bilməz, çünki…
(Onun) gözləri çox təmizdir, şəri görən gözü yoxdur. Habaqquq 1:13
Bu bizi ölü siçovulun nümunəsində Tanrının günaha olan münasibətinin üçüncü məqamına gətirir. Görəsən nə vaxta qədər Tanrının bizi görən gözü olmayacaq və bizi Özündən ayrı saxlayacaq? Bu sualın cavabı aydındır. Həmişəlik! Günahın nəticələri sonsuzadək davam edir, onun əbədi nəticələri var. Çürüyən siçovul leşinin yaxınlığında nə sonrakı həftə, də ki heç vaxt yaşamaq istəmədiyimiz kimi, Allah da heç vaxt Öz hüzuruna günahı buraxmayacaq.
Düzdür, bu xəbər eşitmək bizə ağır gəlir, amma kitabın ardını oxuyun. Burada bizim üçün Xoş Xəbər var. Hələlik isə, bir vacib dərsi başa düşməliyik – Müqəddəs Kitab insanla Tanrının arasındakı münasibətlərin qəti şəkildə sona çatdığını söyləyir. Bu münasibət həqiqətən pozulmuşdur – arada heç bir əlaqə yox idi.
3. Gələcək sevinci yaşamaq həsrətinin puça çıxması – İkinci Ölüm (İnsan ruhunun həmişəlik olaraq Tanrıdan ayrılması)
İki gənc nişanlananda onlar gələcəkdə baş verəcək nikahın sevincini yaşamaq həsrətini çəkir və həmin günü böyük intizar içində gözləyir. Həmin cütlük evlərinə alınacaq mebel çeşitlərinə baxar, harada yaşayacaqlarını və birlikdə nələr edəcəklərini müzakirə edər. Lakin, nişanlı dövründə xoşagəlməz söz-söhbət çıxarsa və iki gəncin arasındakı münasibət pozulub bitərsə, onda onların bütün gələcək planları da pozulacaq.
Bibliya deyir ki, Allah insan üçün heyrətamiz ev hazırlayır. İnsanın öləndən sonra həmin evə köçməsi Allahın arzusudur. Bu evə Göylər deyilir. Göylər insanın gələcək sevincinə xidmət edən inanılmaz bir yerdir. O yerin banisi Tanrıdır. Tanrı əbədi həyatı Öz planının bir hissəsi edib. Orada insan günahdan, əzab-əziyyətdən və ölümdən azad olacaq. Bu necə də heyrətamiz olacaq!
Amma əbədi həyat olduğu kimi, əbədi ölüm də mövcuddur. Müqəddəs Kitab ölüm sözünü işlədəndə, bəzən bu söz, Allahın bəşəriyyət üçün hazırladığı ilkin planın pozulmasına (ölümünə) istinad edir. Həmin ölüm eləcə də İkinci Ölüm adını alıb, yəqin ki, fiziki ölümdən sonra baş verdiyinə görə. İkinci Ölüm Göylərə düşməyəcək insanlar üçün nəzərdə tutulub. Müqəddəs Kitab deyir ki, Göylərə qalxmaq əvəzinə bu adamlar Odlu Gölə atılacaq. Odlu Gölü isə Allah xüsusilə Şeytan və onun cinlərini cəzalandırmaq üçün dəhşətli bir yer olaraq hazırlayıb.
Böyük ağ taxt və onun üstündə Oturanı gördüm… Mən gördüm ki. Böyükdən kiçiyə qədər ölülər taxtın önündə dayanıb. Kitablar açılıdı və həyat kitabı olan başqa bir kitab da açıldı.
…ölülər mühakimə olundu…
Bu odlu göl ikinci ölümdür. Kimin adı həyat kitabında yazılmayıbsa, o, odlu gölə atıldı. Vəhy 20:11-15
Müqəddəs Kitab deyir ki, odlu kükürd gölünə atılanlar diri-diri ora atılacaq və gecə-gündüz, əbədi olaraq orada işgəncə çəkəcək. Odlu Göl kədər yeri olacaq, oradakılar isə xoşbəxtlikdən məhrum olacaqlar. Bu yeri təsvir edərkən Müqəddəs Kitab qurdlar, tam zülmət haqqında bəhs edir. Burada ağlaşma qurmuş insanlar dəhşətli ağrıdan dişlərini qıcırdır, susuzluqdan əzab çəkir, yer üzündəki həyatlarını xatılayaraq heç kimin bu gölə düşməsini arzulamır. Bura tənhalıqda qalıb iztirab çəkmə yeridir, heç də bəzən uydurulduğu kimi, dostların bir araya gəlib əyləndikləri və kef çəkdikləri yer deyil.
Qorxaqların, imansızların, iyrənclərin, qatillərin, əxlaqsızların, sehrbazların, bütpərəstlərin və bütün yalançıların aqibəti isə od və kükürdlə yanan göldə olacaq; bu ikinci ölümdür. Vəhy 21:8
İnsanın aqibəti barədə biz bir qədər sonra söz açacağıq.
Vəhy 19:20 Fiziki bədən ölsə də insanın ruhu yaşamaqda davam edir.
Vəh 20:10
Məzmur 116:3
Mark 9:48
Matta 8:12; 22:13; 25:30
Luka 16:24
Günahlı təbiət
Artıq Adəmin soyuna nəsillər boyunca atadan oğula ötürülən günah və ölüm hökmranlıq etməyə başlamışdı. Almadan alma və pişikdən pişik əmələ gəldiyi kimi günahlı insandan da günahlı insan törənir.
Beləliklə, günah bir insan vasitəsilə, ölüm də günah vasitəsilə bu dünyaya gəldi. Beləcə ölüm bütün inslara yayıldı, çünki hamı günah etdi. Romalılara 5:12
Adəmin günahı ucbatından indi ondan törənən bütün insanların günahlı təbiəti olacaqdı. Eləcə də, Adəm öldüyünə görə ondan törənənlər də öləcəkdi.
Biz çox vaxt cinayət əməllərini günahkar sözü ilə əlaqələndiririk. Lakin Bibliya məsələnin daha dərin olduğunu bizə başa salır.
İnsanda olan günahlı təbiətə çox vaxt Adəmin təbiəti deyirlər. Bu təbiət insanın düşdüyü vəziyyəti və ya halı təsvir edir. Misal üçün, həkim mənim dostuma deyib ki, onun ürəyi ağır vəziyyətdədir. Həmin vəziyyət simptomlarla aşkar olunur. Dostum pilləkanlarla yuxarı qalxanda nəfəsi gedib qayıtmır və üzünün rəngi dəyişir. Belə hallarda, o, dilinin altında nitroqliserin həbi qoyur. Eləcə də biz hər bir insan günahlı təbiət adlanan haldadır desək yanılmalırıq. Həmin halın simptomları günahlı əməllərlə özünü büruzə verir.
Dürüst bir Tanrı
Günah və ölüm barədə bütün bu söhbətimiz qeyri-təbii səslənsə də, biz bir şeyi yadda saxlamalıyıq – Tanrı xoşagəlməz mövzulara bəzəkli don geyindirmir. Tanrı hər şeyi olduğu kimi deyir. Günah və ölümün nə olduğunu hər kəs yaxşı bilir, hamımız bununla üzləşirik, ona görə də biz Müqəddəs Kitabın bunlar haqqında dediyini bilməliyik. Kamil Allaha isə qulaq assaq Ondan yalnız həqiqəti eşidəcəyik.
Adəm təbiətcə günahlı oldu – Adəm ölməli idi.
Adəmdən törənən bütün insanların da günahlı təbiəti olacaqdır. Hami öləcəkdir.
İcmal
Başlanğıcda Allah ilə insan yaxın dost idilər, onlar kamil dünyada bir-birinə can deyib can eşidərək yaşayırdılar.
Kamil Allah ilə yalnız kamil insanlar yaşaya bilər.
Adəm ilə Həvva Rəbbin sözünə inanmaqdansa şeytanın sözünə uydular və Tanrının aydın təlimatına qulaq asmadılar. Bu vaxt Tanrı ilə insan arasındakı qarşılıqlı münasibətlər körpüsü uçub dağıldı. Bütün dünya dəyişikliyə məruz qalıb təqsir, kədər və ölüm diyarına döndü.
Adəm və Həvva günah edəndən sonra zahiri görünüşlərini dəyişməyə çalışdı. Onlar göründüklərindən daha yaxşı görünmək istədilər, günahlarını ört-basdır etməyə can atdılar. Amma heç nə əmələ gəlmədi. Allah ilə insan arasındakı uçurum olduğu yerdə də qaldı.
Hekayəmiz inkişaf etdikcə biz insan təbiətinə xas olan aşağıdakı amilləri aşkar etmiş olacağıq. İnsan təbiətcə öz həqiqi günahını inkar etməyə, Allaha öz yolları ilə çatmağa və kamil bir dünyaya qayıtmağa yol axtarır.
Genetiklərin aşkar etdikləri
“Biz başa düşürük ki, zahiri görünüşlərində fərqlərin mövcudluğuna baxmayaraq bütün insanlar doğrudan da mənşəyi bir yerdən irəli gələn bir mahiyyətin üzvləridir. Qarşımızda düşünə biləcəyimizdən daha da dərin bağlarla birləşmiş bir növ bioloji qardaşlıq durur.” Bu sözləri 1988-ci ildə “Newsweek” jurnalının səhifələrində dərc edilmiş “Adəm və Həvvanın izləri ilə” adlı məqaləsində tanınmış Harvard paleontoloqu və yazıçı Stiven Cey Quld demişdir.
Həmin məqaləyə əsasən “molekulyar biologiya üzrə ixtisaslaşmış alimlər müxtəlif xalqlardan olan nümayəndələrin genlərini təhlil edib DNT (dezoksiribonuklein turşusu) adlı elementi aşkar etmişdilər. Həmin DNT isə hamımızın törəndiyi tək bir qadına işarə edir”. “Burada irqlər arasında çox vaxt dedi-qoduya səbəb olan fərqlər belə müşahidə olunmur.”
Bibliya deyir ki, Adəm arvadının adını Həvva qoydu, çünki o, yer üzündə yaşayanların hamısının anası oldu. Yaradılış 3:20
Sonra 1995-ci ildə “Time” qəzetində qısa bir məqalə dərc edilmişdir. Məqalədə elmi sübutlar təqdim edilməklə deyilirdi ki, “bu gün dünyada yaşayan hər bir insanın xromosomunda ümumi əcdadımız olan Adəmin genetik izləri qalmaqdadır”.
Müqəddəs Kitaba əsasən: Allah bütün bəşəriyyətin millətlərini bir insandan yaratdı ki, bütün yer üzündə yaşasınlar... Həvarilərin İşləri 17:26
İnsan DNT-si ilə bağlı bu tədqiqatlar nəticə etibarı ilə hamımızın əcdadımız olan bir kişi və bir qadından əmələ gəldiyini göstərir. Bəzi alimlər bununla razılaşır, digərləri isə razılaşmır. Razılaşanlar arasında həmin kişi və qadının Müqəddəs Kitabdakı Adəm və Həvva olmadığını iddia edənlər də var. Hər halda araşdırma nəticəsində aşkarlanmış nəticələr Müqəddəs Kitabın dediyi ilə üst-üstə düşür. Müasir molekulyar biologiyanın aşkar etdiyi bu və ya digər faktlar Müqəddəs Yazının minlərcə il öncədən qeyd etdiyini, yəni hamımızın arasında qohumluq əlaqəsinin olduğunu təsdiqləyir.
Fiziki ölümün nə olduğunu başa düşmək bizim üçün çətin deyil. Biz bununla yaxşı tanışıq. Lakin ölüm ilə əlaqədar olan Adəmlə Həvvanın məsələsində bizə daha bir şeyi anlamaq lazımdır.
Ağacın yarpaq dolu budağını kəsib atanda həmin budağın yarpaqları o saat solmur və cansız yarpaqlara oxşamır. Eyniyyən Adəmin məsələsində də belə idi. Adəmə “ağacının meyvəsindən yemə, ondan yeyən gün hökmən öləcəksən” sözlərini deyərkən Tanrı nəzərdə tutmurdu ki, Adəm meyvəni yeyən kimi o andaca yerə yıxılıb öləcək. Xeyr. Əslində, etdiyi seçim nəticəsində Adəm elə həmin o budaq kimi həyat mənbəyindən kəsiləcəkdi və onun bədəni tədricən gücdən düşüb öz fəaliyyətini dayandıracaqdı. Bu bədən…
…ölüb torpağa qarışacaq. Məzmur 104:29
Bədən ölsə də, Müqəddəs Kitab deyir ki, ruh ölmür – ruh sonsuzadək mövcudluğunu davam etdirir.
2. Qarşılıqlı münasibətlərin dağılması (ölümü) (insanın ruhu Allahdan ayrı düşür)
Adəmlə Həvvanın itaətsizliyi nəticəsində onların Rəbb ilə dostluğuna son qoyulduğunu biz artıq gördük. Ancaq nəticələr dostluğun sonu ilə bitmədi. İtaətsizliyin nəticəsi olaraq Adəm və Həvvanın uşaqları, uşaqlarının övladları - əslində elə bütün bəşəriyyət bu günə kimi - dünyaya doğularkən Allahdan ayrılıqda yer üzünə gəlib.
Tanrı ilə insan arasında qarşılıqlı münasibət tamamilə kəsilmişdi. Bu əlaqə o dərəcədə pozulmuşdur ki, fiziki həyatımız dünyada davam etsə də, Allah üçün bütün bəşəriyyət…
...təqsirləri və günahları üzündən ölü idi. Efeslilərə 2:1
Burada bir proses var və biz bunu nəzərdən qaçırmamalıyıq. Sizə bir əhvalat danışım ki, bunu yaxşı başa düşəsiniz.
Həyatımın sanballı hissəsini mən ya tropik ölkələrə səyahətdə ya da orada yaşamaqda keçirmişəm. Ailəmlə birgə müəyyən müddət ərzində alçaq sütunların üstündə inşa edilmiş bir evdə yaşadıq. Günləri biri, çox iri bir siçovul evimizin altındakı boşluğa girib öldü. Təəssüf ki, siçovul düz balaca yataq otağımızın altında keçinmişdi. Əvvəl, düşündük ki, çarəmiz yoxdur – qoy, leş elə orada çürüyüb getsin. İsti və rütubətli iqlim şəraitində çürüyən leş, yataq otağımızı adamı diksindirən dəhşətli üfunətlə doldurmuşdu. Siçovuldan elə iyrənc iy gəlirdi ki, artıq həmin otaqda yatmağımız mümkün olan şey deyildi. Arvadımla məcbur qalıb evin o biri hissəsinə keçdik və orada gecələmək istədik. Amma yaxınlığında üfunətli leşin qaldığını bilib yatmağa çalışmaq bizim üçün çox çətin gəlirdi. Həmin gecə oradan çıxıb getməli olduq.
Səhərisi gün, oğlum Endrü məsələni həll etmək üçün təşəbbüsü ələ aldı. Uzun çubuğu evin altındakı boşluğa salıb Endrü dərinə düşmüş leşi yavaş-yavaş çıxartmağa başladı. Ölmüş siçovul gözə görünməyə başlamışdı ki, birdən Endrü geriyə atılıb dedi: “Ata, leşi qurd basıb!” İşə bax da! Başına plastik torba salaraq Endrü əlini evin altındakı boşluğa uzatdı, iyrənc və qurd basmış siçovulunun quyruğundan yapışıb, onu boşluqdan çıxartdı. Siçovuldan qalan üfunətli kütləni özündən uzaq tuta-tuta Endrü çölə qaçdı. O, həyətimizə bitişik olan cəngəlliyə keçdi və əlindəkini var gücü ilə yelləyib özündən mümkün qədər uzağa tulladı.
Bu siçovul diri olub Endrünün nə hisslər keçirdiyini bilsəydi, onda başa düşəcəkdi ki, Endrü onun ucbatından çox dilxor olub hirslənir. Siçovul Endrünün fikirlərini oxuya bilsəydi, onda yəqin ki, meşənin dərinliyinə uça-uça o, Endrünün içində dediyi “Cəhənnəm ol buradan!” sözlərini eşidərdi. Üstəlik, siçovul adam dili ilə danışıb Endrüdan “Nə vaxta qədər?” soruşsa idi, oğlum ona cavabında deyərdi: “Həmişəlik!”
Ölmüş siçovulun nümunəsi ilə biz əslində Tanrının günaha olan münasibətini görə bilərik. Burada üç müxtəlif məqam var. Əvvəla, Tanrı günaha hirslənir. Bu qəzəb, kin və alçaqlıqdan irəli gəlmir. Xeyr, Allah özündən çıxan dəliqanlı deyil. Günaha olan qəzəbi Onun pak və kamil xarakterindən gəlir. Bunu daha yaxşı başa düşmək üçün saleh hiddət ifadəsindən istifadə edə bilərik. Murdar siçovul bizi vəlvələyə saldığı kimi Rəbb də günaha hirslənir. Günah Onu kədərləndirir. Allah dünyanı yaşamaq üçün məftunedici bir yer olaraq yaratdı. Lakin həyatımız günah ucbatından əziyyətlərlə doldu. Həyatda hər dəfə xoşagəlməz vəziyyətlərlə üzləşməyimizlə günah xilqətə qarşı dağıdıcı qüvvəyə malik olduğunu yadımıza salır. Ağrı və əzab, kədər və qəm-qüssə, rəzillik və üfunət, dava-şava və sərxoşluq, zəlzələlər və müharibələr – Tanrının başlanğıcda yaratdıqları ilə bunların heç bir əlaqəsi yox idi. Günah sanki ən ləziz yeməyə qatılmış bir damla öldürücü zəhər (sianid) idi. O zərrə qədər balaca olsa da hər şeyi viran edir. Günah insanın üzünü sancan arı neştəri kimidir – balaca bir şey olduğuna baxmayaraq bütün bədənə təsir göstərir. Günah yalnız qanunu pozmadı, o, eləcə də əzəmətli xarakterini təhqir etdi. Həmin səbəbdən də Müqəddəs Kitab deyir ki, ...
...Allahın qəzəbi itaətsiz adamların üzərinə gəlir. Efeslilərə 5:6
Adəmlə Həvva Rəbbin açıq-aydın təlimatına saymamazlıq göstərəndə Tanrıya qarşı itaətsizlik etdilər. Tanrıya qarşı itaətsizlik isə günahın qoyduğu bir damğadır. Bibliya deyir ki,...
...adamların hər cür allahsızlığı və haqsızlığı ucbatından Allahın qəzəbi göydən aşkar olur. Romalılara 1:18
Biz günahı əyləncəli və ya pis, zərərsiz və ya zorakı, böyük və ya kiçik bir şey kimi qələmə veririk. Bunun nəticələrinə baxanda Müqəddəs Kitab müəyyən fərqləri qeyd edir, Allaha gələndə isə hər bir günah Onun üçün üfunətli və iyrənc bir şeydir. Günah Allahın ziyafət süfrəsinə qatılmış zəhərdir.
İkincisi, siçovulun leşi arvadımla məni o biri otaqda gecələməyə məcbur etdiyi kimi, və Endrü iyrənc leşi özündən bacardığı qədər uzağa tulladığı kimi Tanrı da günahlı insanı Öz hüzurundan uzaqlaşdırdı. Müqəddəs Yazı deyir ki, ...
...şər əməlləriniz Allahınızla sizin aranızda ayrılıq saldı. Günahlarınıza görə Onun üzü sizdən döndü... Yeşaya 59:2
Hərdən bəzi insanlardan belə sözlər eşidirəm, onlar deyir: “Elə bil ki, Tanrı uzaqdadır, aramızda məsafə var”. Buna nə deyə bilərik? Bibliya özü deyir ki, insan öz Yaradanından uzaq düşüb.
... (siz) Allaha yad idiniz. Kolosselilərə 1:21
Müqəddəsliyin hüzurunda günah dayana bilməz. Günahlı insan Allahın işıq saçan parlaq hüzuruna daxil olsaydı bu onda həmin o çürüyən və üfunətli siçovul leşinin, özü də bir neçəsinin, dirilib qayınanamın qonaq otağına soxulmasına və onun elə yenicə təmizlədiyi büllur kimi (fil sümüyütək) ağ xəlçəsini batırdığına oxşayardı. Siçovul leşlərinin toxunduğu yerlər artıq təmiz sayılmayacaqdı. Bütün yer murdarlanacaqdı. Ona görə kamil Tanrı də Öz hüzuruna günahı buraxa bilməz, çünki…
(Onun) gözləri çox təmizdir, şəri görən gözü yoxdur. Habaqquq 1:13
Bu bizi ölü siçovulun nümunəsində Tanrının günaha olan münasibətinin üçüncü məqamına gətirir. Görəsən nə vaxta qədər Tanrının bizi görən gözü olmayacaq və bizi Özündən ayrı saxlayacaq? Bu sualın cavabı aydındır. Həmişəlik! Günahın nəticələri sonsuzadək davam edir, onun əbədi nəticələri var. Çürüyən siçovul leşinin yaxınlığında nə sonrakı həftə, də ki heç vaxt yaşamaq istəmədiyimiz kimi, Allah da heç vaxt Öz hüzuruna günahı buraxmayacaq.
Düzdür, bu xəbər eşitmək bizə ağır gəlir, amma kitabın ardını oxuyun. Burada bizim üçün Xoş Xəbər var. Hələlik isə, bir vacib dərsi başa düşməliyik – Müqəddəs Kitab insanla Tanrının arasındakı münasibətlərin qəti şəkildə sona çatdığını söyləyir. Bu münasibət həqiqətən pozulmuşdur – arada heç bir əlaqə yox idi.
3. Gələcək sevinci yaşamaq həsrətinin puça çıxması – İkinci Ölüm (İnsan ruhunun həmişəlik olaraq Tanrıdan ayrılması)
İki gənc nişanlananda onlar gələcəkdə baş verəcək nikahın sevincini yaşamaq həsrətini çəkir və həmin günü böyük intizar içində gözləyir. Həmin cütlük evlərinə alınacaq mebel çeşitlərinə baxar, harada yaşayacaqlarını və birlikdə nələr edəcəklərini müzakirə edər. Lakin, nişanlı dövründə xoşagəlməz söz-söhbət çıxarsa və iki gəncin arasındakı münasibət pozulub bitərsə, onda onların bütün gələcək planları da pozulacaq.
Bibliya deyir ki, Allah insan üçün heyrətamiz ev hazırlayır. İnsanın öləndən sonra həmin evə köçməsi Allahın arzusudur. Bu evə Göylər deyilir. Göylər insanın gələcək sevincinə xidmət edən inanılmaz bir yerdir. O yerin banisi Tanrıdır. Tanrı əbədi həyatı Öz planının bir hissəsi edib. Orada insan günahdan, əzab-əziyyətdən və ölümdən azad olacaq. Bu necə də heyrətamiz olacaq!
Amma əbədi həyat olduğu kimi, əbədi ölüm də mövcuddur. Müqəddəs Kitab ölüm sözünü işlədəndə, bəzən bu söz, Allahın bəşəriyyət üçün hazırladığı ilkin planın pozulmasına (ölümünə) istinad edir. Həmin ölüm eləcə də İkinci Ölüm adını alıb, yəqin ki, fiziki ölümdən sonra baş verdiyinə görə. İkinci Ölüm Göylərə düşməyəcək insanlar üçün nəzərdə tutulub. Müqəddəs Kitab deyir ki, Göylərə qalxmaq əvəzinə bu adamlar Odlu Gölə atılacaq. Odlu Gölü isə Allah xüsusilə Şeytan və onun cinlərini cəzalandırmaq üçün dəhşətli bir yer olaraq hazırlayıb.
Böyük ağ taxt və onun üstündə Oturanı gördüm… Mən gördüm ki. Böyükdən kiçiyə qədər ölülər taxtın önündə dayanıb. Kitablar açılıdı və həyat kitabı olan başqa bir kitab da açıldı.
…ölülər mühakimə olundu…
Bu odlu göl ikinci ölümdür. Kimin adı həyat kitabında yazılmayıbsa, o, odlu gölə atıldı. Vəhy 20:11-15
Müqəddəs Kitab deyir ki, odlu kükürd gölünə atılanlar diri-diri ora atılacaq və gecə-gündüz, əbədi olaraq orada işgəncə çəkəcək. Odlu Göl kədər yeri olacaq, oradakılar isə xoşbəxtlikdən məhrum olacaqlar. Bu yeri təsvir edərkən Müqəddəs Kitab qurdlar, tam zülmət haqqında bəhs edir. Burada ağlaşma qurmuş insanlar dəhşətli ağrıdan dişlərini qıcırdır, susuzluqdan əzab çəkir, yer üzündəki həyatlarını xatılayaraq heç kimin bu gölə düşməsini arzulamır. Bura tənhalıqda qalıb iztirab çəkmə yeridir, heç də bəzən uydurulduğu kimi, dostların bir araya gəlib əyləndikləri və kef çəkdikləri yer deyil.
Qorxaqların, imansızların, iyrənclərin, qatillərin, əxlaqsızların, sehrbazların, bütpərəstlərin və bütün yalançıların aqibəti isə od və kükürdlə yanan göldə olacaq; bu ikinci ölümdür. Vəhy 21:8
İnsanın aqibəti barədə biz bir qədər sonra söz açacağıq.
Vəhy 19:20 Fiziki bədən ölsə də insanın ruhu yaşamaqda davam edir.
Vəh 20:10
Məzmur 116:3
Mark 9:48
Matta 8:12; 22:13; 25:30
Luka 16:24
Günahlı təbiət
Artıq Adəmin soyuna nəsillər boyunca atadan oğula ötürülən günah və ölüm hökmranlıq etməyə başlamışdı. Almadan alma və pişikdən pişik əmələ gəldiyi kimi günahlı insandan da günahlı insan törənir.
Beləliklə, günah bir insan vasitəsilə, ölüm də günah vasitəsilə bu dünyaya gəldi. Beləcə ölüm bütün inslara yayıldı, çünki hamı günah etdi. Romalılara 5:12
Adəmin günahı ucbatından indi ondan törənən bütün insanların günahlı təbiəti olacaqdı. Eləcə də, Adəm öldüyünə görə ondan törənənlər də öləcəkdi.
Biz çox vaxt cinayət əməllərini günahkar sözü ilə əlaqələndiririk. Lakin Bibliya məsələnin daha dərin olduğunu bizə başa salır.
İnsanda olan günahlı təbiətə çox vaxt Adəmin təbiəti deyirlər. Bu təbiət insanın düşdüyü vəziyyəti və ya halı təsvir edir. Misal üçün, həkim mənim dostuma deyib ki, onun ürəyi ağır vəziyyətdədir. Həmin vəziyyət simptomlarla aşkar olunur. Dostum pilləkanlarla yuxarı qalxanda nəfəsi gedib qayıtmır və üzünün rəngi dəyişir. Belə hallarda, o, dilinin altında nitroqliserin həbi qoyur. Eləcə də biz hər bir insan günahlı təbiət adlanan haldadır desək yanılmalırıq. Həmin halın simptomları günahlı əməllərlə özünü büruzə verir.
Dürüst bir Tanrı
Günah və ölüm barədə bütün bu söhbətimiz qeyri-təbii səslənsə də, biz bir şeyi yadda saxlamalıyıq – Tanrı xoşagəlməz mövzulara bəzəkli don geyindirmir. Tanrı hər şeyi olduğu kimi deyir. Günah və ölümün nə olduğunu hər kəs yaxşı bilir, hamımız bununla üzləşirik, ona görə də biz Müqəddəs Kitabın bunlar haqqında dediyini bilməliyik. Kamil Allaha isə qulaq assaq Ondan yalnız həqiqəti eşidəcəyik.
Adəm təbiətcə günahlı oldu – Adəm ölməli idi.
Adəmdən törənən bütün insanların da günahlı təbiəti olacaqdır. Hami öləcəkdir.
İcmal
Başlanğıcda Allah ilə insan yaxın dost idilər, onlar kamil dünyada bir-birinə can deyib can eşidərək yaşayırdılar.
Kamil Allah ilə yalnız kamil insanlar yaşaya bilər.
Adəm ilə Həvva Rəbbin sözünə inanmaqdansa şeytanın sözünə uydular və Tanrının aydın təlimatına qulaq asmadılar. Bu vaxt Tanrı ilə insan arasındakı qarşılıqlı münasibətlər körpüsü uçub dağıldı. Bütün dünya dəyişikliyə məruz qalıb təqsir, kədər və ölüm diyarına döndü.
Adəm və Həvva günah edəndən sonra zahiri görünüşlərini dəyişməyə çalışdı. Onlar göründüklərindən daha yaxşı görünmək istədilər, günahlarını ört-basdır etməyə can atdılar. Amma heç nə əmələ gəlmədi. Allah ilə insan arasındakı uçurum olduğu yerdə də qaldı.
Hekayəmiz inkişaf etdikcə biz insan təbiətinə xas olan aşağıdakı amilləri aşkar etmiş olacağıq. İnsan təbiətcə öz həqiqi günahını inkar etməyə, Allaha öz yolları ilə çatmağa və kamil bir dünyaya qayıtmağa yol axtarır.
Genetiklərin aşkar etdikləri
“Biz başa düşürük ki, zahiri görünüşlərində fərqlərin mövcudluğuna baxmayaraq bütün insanlar doğrudan da mənşəyi bir yerdən irəli gələn bir mahiyyətin üzvləridir. Qarşımızda düşünə biləcəyimizdən daha da dərin bağlarla birləşmiş bir növ bioloji qardaşlıq durur.” Bu sözləri 1988-ci ildə “Newsweek” jurnalının səhifələrində dərc edilmiş “Adəm və Həvvanın izləri ilə” adlı məqaləsində tanınmış Harvard paleontoloqu və yazıçı Stiven Cey Quld demişdir.
Həmin məqaləyə əsasən “molekulyar biologiya üzrə ixtisaslaşmış alimlər müxtəlif xalqlardan olan nümayəndələrin genlərini təhlil edib DNT (dezoksiribonuklein turşusu) adlı elementi aşkar etmişdilər. Həmin DNT isə hamımızın törəndiyi tək bir qadına işarə edir”. “Burada irqlər arasında çox vaxt dedi-qoduya səbəb olan fərqlər belə müşahidə olunmur.”
Bibliya deyir ki, Adəm arvadının adını Həvva qoydu, çünki o, yer üzündə yaşayanların hamısının anası oldu. Yaradılış 3:20
Sonra 1995-ci ildə “Time” qəzetində qısa bir məqalə dərc edilmişdir. Məqalədə elmi sübutlar təqdim edilməklə deyilirdi ki, “bu gün dünyada yaşayan hər bir insanın xromosomunda ümumi əcdadımız olan Adəmin genetik izləri qalmaqdadır”.
Müqəddəs Kitaba əsasən: Allah bütün bəşəriyyətin millətlərini bir insandan yaratdı ki, bütün yer üzündə yaşasınlar... Həvarilərin İşləri 17:26
İnsan DNT-si ilə bağlı bu tədqiqatlar nəticə etibarı ilə hamımızın əcdadımız olan bir kişi və bir qadından əmələ gəldiyini göstərir. Bəzi alimlər bununla razılaşır, digərləri isə razılaşmır. Razılaşanlar arasında həmin kişi və qadının Müqəddəs Kitabdakı Adəm və Həvva olmadığını iddia edənlər də var. Hər halda araşdırma nəticəsində aşkarlanmış nəticələr Müqəddəs Kitabın dediyi ilə üst-üstə düşür. Müasir molekulyar biologiyanın aşkar etdiyi bu və ya digər faktlar Müqəddəs Yazının minlərcə il öncədən qeyd etdiyini, yəni hamımızın arasında qohumluq əlaqəsinin olduğunu təsdiqləyir.
Подписаться на:
Сообщения (Atom)
